دیر انجام دادن بهتر از هرگز انجام ندادن است!

در بسیاری از آنها رشد، خیلی سریع آغاز می‏شود و بعد سرعت آن کاهش می‏یابد، در حالی که در بقیه، رشد با سرعت زیادی شروع شده و با همان روال ادامه می‏یابد. در این حالت هر مادری نگران اعمال فرزندش است که چه وقت شروع به نشستن،
سینه‏خیز رفتن یا راه رفتن می‏کند.
خانم سارا کاستین، احساساتش در باره اولین فرزندش «الیور» را به یاد می‏آورد: «الیور کودک شادی بود. از اینکه روی زمین دراز بکشد و خودش را سرگرم کند، بسیار راضی بود. اما همزمان با اینکه کودکان هم‏سن و سالش می‏نشستند، او تازه غلتیدن از یک سو به سوی دیگر را آغاز کرده بود. او حتی سینه‏خیز رفتن و راه رفتن را دیرتر از دیگران شروع کرد. من واقعا نگران فرزندم بود. اما اکنون او به کودکستان می‏رود و مثل کودکان دیگر رفتار می‏کند و من در این فکرم که چرا این قدر نگران بودم!»
کریستین بیدمر، روانشناس کودک بر این حقیقت تأکید دارد که تمام کودکان به اندازه خودشان رشد می‏کنند. او خاطرنشان می‏کند: «مادران باید از هر مرحله زندگی فرزندانشان لذت ببرند پس از آن، تا سه سالگی کودک، این حقیقت که کودک چند هفته دیرتر از همبازی‏هایش راه افتاده، نباید مادر را نگران کند.» اما باید یادآوری کرد که مادر می‏تواند کارهای مفیدی انجام دهد تا کودکش را تشویق نماید به نقطه عطف دیگری در رشدش برسد و کودکان به فرصت احتیاج دارند تا پیشرفت کنند. ضمن آنکه لفظی تحت عنوان «کودک متوسط» وجود ندارد، اکثر کودکان تا یک میزان طبیعی رشد می‏کنند و فقط تعداد کمی از کودکان در رشدشان با مشکلات عدیده روبه‏رو هستند.
در ذیل ما به نقاط عطف کودکان در رشدشان نظری می‏افکنیم و روشهایی را پیشنهاد می‏کنیم که ضمن آنها شما می‏توانید به کودکتان یاری رسانید.

نشستن

کودک شما از حدود 6 ماهگی شروع به نشستن می‏کند، اگر چه بسیاری از کودکان دیرتر این کار را انجام می‏دهند. در ابتدا، او برای نشستن نیاز به یک بالش یا متکا دارد و اغلب تا یک ماه نمی‏تواند بدون حمایت والدین و به اتکا خودش بنشیند. برای شروع، او از دستانش به عنوان تکیه‏گاه استفاده می‏کند و اغلب ممکن است هنگام خم شدن یا چرخیدن، بیفتد. اگر او یک ماه یا بیشتر این کار را انجام دهد، قادر است بچرخد و به هر طرف خم شود.
چه کار باید بکنید؟
با کودکتان تمرین نشستن کنید. اگر شما دستانتان را حایل او قرار دهید از اینکه خودش را هنگام نشستن بالا بکشد، لذت می‏برد، حتی دوست دارد که به حالت نشسته روی زانوی شما قرار گیرد. این دو تمرین، ماهیچه‏های پشت کودک را تقویت می‏کند و به او آمادگی بیشتری می‏دهد تا بدون کمک دیگران بنشیند.

سینه‏خیز رفتن

کودک شما ممکن است از 7 ماهگی چهار دست و پا رفتن را شروع کند، اگر چه بسیاری از بچه‏ها تا نه ماهگی و حتی دیرتر این کار را
انجام نمی‏دهند. اغلب کودکان یک ماه یا بیشتر را صرف آماده شدن برای سینه‏خیز رفتن می‏کنند.(مثل تکان خوردن روی چهار دست و پا) اما قدرت حرکت دادن بدن یا دست و پای خود را ندارند. اطفالی که در سینه‏خیز رفتن کُند هستند، ممکن است در کنترل ماهیچه‏های بدن و پاهایشان تأخیر داشته باشند. اگر کودک شما علاقه‏ای به این کار ندارد، ممکن است جزء 10 درصد کودکانی باشد که یکمرتبه به راه می‏افتند.
به کودک فرصت زیادی برای سینه‏خیز رفتن بدهید. برای این کار، اسباب‏بازی‏های مورد علاقه‏اش را کمی دور از دسترسش بگذارید. بنابراین مجبور می‏شود برای به دست آوردن آنها سینه‏خیز برود و سپس او را تشویق کنید که سینه‏خیز به سوی شما برگردد.

راه رفتن

کودک شما ایستادن را از حدود 10 ماهگی شروع می‏کند. تا 12 ماهگی، اکثر کودکان می‏توانند به تنهایی بایستند و احتمالاً در 13 ـ 12 ماهگی اولین قدمهایشان را بدون کمک بردارند، اگر چه بعضی از اطفال حتی تا 17 ـ 16 ماهگی نیز قادر نیستند به تنهایی بایستند. عجیب نیست اگر کودک تا دو سالگی و حتی دیرتر نیز راه نیفتد و حتی جای نگرانی وجود ندارد اگر نوپای شما دوباره شروع به چهار دست و پا راه رفتن کند.
کودک را با ایستاده نگه داشتن روی زانوی خود برای راه رفتن آماده کنید. کنجکاوی عجایب زیادی به همراه دارد. به عقیده کریستین بیدمر: «کودکان کنجکاو با ایستادن سعی می‏کنند محیط اطراف خود را کشف کنند.» او همچنین پیشنهاد می‏کند که اسباب و اثاثیه محکم را در دسترس کودک قرار دهید تا کودک بتواند دور آنها بگردد یا یک چرخ دستی برایش مهیا کنید تا آن را راه ببرد.

خوردن

هماهنگی پیچیده‏ای بین حرکات چشم و دست کودک باید وجود داشته باشد تا بتواند به تنهایی غذا بخورد. کودک شما در 12 ماهگی قادر است از قاشق استفاده کند. اما ممکن است غذا را بریزد. بنابراین هنوز برای غذا خوردن به شما نیاز دارد. بین 18 ـ 15 ماهگی این مهارت افزایش می‏یابد ولی تا زمانی که کودک به طور کامل وارد دو سالگی نشده، مهارتش کامل نمی‏شود. اگر کودک در غذا خوردنش تأخیر دارد، بدان معناست که او باید تمرین بیشتری بکند تا حرکاتش را برای گرفتن قاشق یا آوردن آن به سمت دهان کنترل نماید.
بگذارید کودک با غذایش بازی کند و از دستانش استفاده نماید. ضمن اینکه او می‏تواند از قاشق استفاده کند مطمئن باشید انگشتانی دارد (انگشت اشاره و شصت) که در گرفتن چنگال کمکش می‏کنند.

صحبت کردن

بین 6 تا 9 ماهگی گفتار کودک از غان و غون کردن ساده به صداهایی تغییر می‏یابد که بیشتر شبیه حرف زدن است. از 11 ـ 10 ماهگی، او تن صدای شما، آواهای مخصوصی نظیر سرفه یا حتی کلمات خاص را تقلید می‏کند. در 12 ماهگی، کودک اولین کلمه قابل تشخیص، یعنی «مامان» را ادا می‏کند. در 13 ماهگی، سه یا چهار کلمه و نیز صداها یا کلماتی نظیر سلام و خداحافظ را بر زبان می‏آورد. در 18 ماهگی، او گنجینه‏ای شامل 50 ـ 40 لغت دارد و تا دو سالگی، قادر خواهد بود 2 کلمه را همزمان به کار ببرد. تا سه سالگی، سخنان او نه فقط توسط والدینش بلکه توسط افراد دیگر نیز فهمیده می‏شود. اگر فرزند شما در صحبت کردن تأخیر دارد، شاید بدان علت باشد که کمتر به حرفهایش گوش داده می‏شود و این موضوع وقتی حقیقت می‏یابد که کودک برادر یا خواهر بزرگتر داشته باشد! به هر حال نگران نباشید زیرا اکثر کودکان، دیر زبان باز می‏کنند.
با فرزندتان صحبت کنید. اگر مادران زیاد با اطفالشان سخن بگویند، آنان رغبت بیشتری برای پاسخگویی دارند. به عقیده کریستین بیدمر: «کودک ممکن است درک نکند ولی به سخنان گوش می‏دهد.» با کودکتان حرف بزنید، با هم به عکسهای کتاب نگاه کنید و شعر بخوانید. تمام این کارها باعث پیشرفت زبان کودک می‏شوند.
منبع: پیام زن

---

تصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله